การตัดสินใจร่วมกันในการรักษาท้าทายแพทย์ ผู้ปกครองของเด็กเล็กออทิสติก

ผู้ปกครองของเด็กเล็กที่ได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นโรคออทิสติกสเปกตรัม (ASD) อาจประสบปัญหาอย่างมากในการหารือเกี่ยวกับทางเลือกในการรักษากับกุมารแพทย์ของเด็ก ตามการวิจัยใหม่ ท่ามกลางอุปสรรคต่างๆ ได้แก่ ปัญหาเกี่ยวกับการสื่อสาร การขาดความรู้ของแพทย์เกี่ยวกับการรักษา ASD ที่เฉพาะเจาะจงและทรัพยากรของชุมชน และความไม่แน่นอนเกี่ยวกับบทบาทของกุมารแพทย์ในการให้คำแนะนำการรักษาสำหรับเด็กที่เป็นโรค ASDผู้ปกครองหลายคนในการศึกษารายงานว่าพวกเขาไม่ได้พูดคุยถึงทางเลือกของการรักษาใด ๆ กับกุมารแพทย์ของพวกเขา และคนอื่น ๆ กล่าวว่าแพทย์ของพวกเขาให้คำแนะนำหรือการอ้างอิงทั่วไปเท่านั้น ทีมวิจัยแนะนำว่าเครื่องมือต่างๆ เช่น เครื่องมือช่วยในการตัดสินใจและแนวปฏิบัติอาจช่วยส่งเสริมการสื่อสารที่มีประสิทธิภาพมากขึ้นระหว่างครอบครัวและกุมารแพทย์ Susan E. Levy, MD, MPH, กุมารแพทย์ด้านพัฒนาการและพฤติกรรมในศูนย์วิจัยออทิสติกกล่าวว่า "เราตรวจสอบการตัดสินใจร่วมกัน ซึ่งเป็นกระบวนการโต้ตอบที่ครอบครัวผู้ป่วยและแพทย์ทำงานร่วมกันเพื่อบรรลุแผนการรักษา" กุมารแพทย์ และแผนกกุมารเวชศาสตร์พัฒนาการและพฤติกรรมที่โรงพยาบาลเด็กแห่งฟิลาเดลเฟีย (CHOP) การศึกษาปรากฏทางออนไลน์ในวิชาการกุมารเวชศาสตร์

การตัดสินใจร่วมกัน (SDM) ได้รับการศึกษาในช่วงหลายทศวรรษที่ผ่านมาว่าเป็นวิธีการปรับปรุงการสื่อสารระหว่างผู้ให้บริการกับผู้ป่วยและความร่วมมือ โดยมีการปรับปรุงที่เห็นได้จากความพึงพอใจ การยึดมั่น และผลลัพธ์ด้านสุขภาพ Alexander G. Fiks, MD, MSCE, กุมารแพทย์ของ CHOP's PolicyLab และ Center for Pediatric Clinical Effectiveness กล่าวว่า "แม้ว่าจะมีการศึกษาเพิ่มเติมเกี่ยวกับการตั้งค่าสุขภาพของผู้ใหญ่ แต่ความกังวลเกี่ยวกับ SDM ยังคงขยายไปสู่การปฏิบัติในเด็ก" วิธีการใช้แนวทาง SDM สำหรับเด็กที่มีความต้องการพิเศษ การศึกษาแบบศูนย์เดียวในปัจจุบันใช้วิธีการเชิงคุณภาพด้วยการสัมภาษณ์กุมารแพทย์ 20 คนและผู้ปกครองของเด็กเล็กที่มีการวินิจฉัยโรค ASD 2-5 ปีด้วยตนเองหรือทางโทรศัพท์ 20 คนและผู้ปกครอง 20 คน แพทย์ที่เข้าร่วมทั้งหมดมาจากเครือข่ายกุมารแพทย์ของ CHOP ซึ่งมาจากสำนักงานในเมืองและชานเมืองในจำนวนที่เท่ากัน ครอบครัวมาจากฟิลาเดลเฟียและชานเมืองโดยรอบ ทีมศึกษาระบุประเด็นหลักสามประการ: 1) ทั้งผู้ปกครองและแพทย์รายงานช่องว่างความรู้เกี่ยวกับการรักษา ASD และทรัพยากรชุมชน และอธิบายความคลุมเครือเกี่ยวกับบทบาทของกุมารแพทย์ในการดูแล ASD; 2) ขาดการสื่อสารระหว่างผู้ปกครองและกุมารแพทย์เกี่ยวกับทางเลือกการรักษา; และ 3) การใช้ยาเสริมและการแพทย์ทางเลือก (CAM) สร้างความขัดแย้งระหว่างกุมารแพทย์และผู้ปกครอง นักวิจัยแนะนำว่าเนื่องจากกุมารแพทย์ระดับปฐมภูมิพบเด็กที่เป็นโรค ASD มากขึ้นในการปฏิบัติของพวกเขา พวกเขาอาจได้รับประโยชน์จากการใช้เครื่องมือที่มีอยู่ใน American Academy of Pediatrics เช่น ชุดเครื่องมือออทิสติกและแนวทางปฏิบัติทางคลินิก เครื่องมือดังกล่าวได้ช่วยสนับสนุนกุมารแพทย์ในการจัดการเด็กที่มีโรคสมาธิสั้น (ADHD) ในสถานพยาบาลปฐมภูมิ อย่างไรก็ตาม Fiks สังเกตว่ามีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญระหว่างความผิดปกติ รวมถึงตัวเลือกยาสำหรับการจัดการอาการหลักของโรคสมาธิสั้นมากกว่า ASD เมื่อพูดถึงการจัดการ ASD กุมารแพทย์คนหนึ่งบอกกับผู้สัมภาษณ์ว่า "โดยทั่วไปแล้วเราไม่เชี่ยวชาญในเรื่องนี้มากนัก ดังนั้นจึงเป็นการยากที่จะกำหนดสิ่งต่างๆ และปรากฎว่าเราไม่สามารถทำอย่างนั้นได้"