การอพยพระยะสั้นมีความสำคัญต่อการปรับตัวต่อการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ

ตรงกันข้ามกับข้อสันนิษฐานทั่วไป การเคลื่อนย้ายถิ่นฐานส่วนใหญ่เป็นผู้คนที่ย้ายถิ่นฐานในระยะทางสั้น ๆ ส่วนใหญ่เกิดจากปัจจัยทางเศรษฐกิจ สังคม และสิ่งแวดล้อม เช่น การเปลี่ยนแปลงของสภาพอากาศ การศึกษาผู้คนที่อาศัยอยู่ในพื้นที่แห้งแล้งของอินเดียและบางส่วนของแอฟริกาดำเนินการโดยนักวิจัยของ UEA ในโรงเรียนการพัฒนาระหว่างประเทศ บทความเรื่อง 'การเคลื่อนย้ายในชีวิตประจำวันและวิถีชีวิตที่เปลี่ยนไป : ผลกระทบต่อความเปราะบางและการปรับตัวในพื้นที่แห้งแล้ง' ได้รับการตีพิมพ์ในวันนี้ในฉบับพิเศษเรื่องการปรับตัวในชีวิตประจำวันในวารสาร Ecology and Society งานวิจัยนี้นำโดย Dr. Mark Tebboth รองศาสตราจารย์ด้านสิ่งแวดล้อมและการพัฒนาระหว่างประเทศ ดร. เทบบอธกล่าวว่า "ความสนใจส่วนใหญ่อยู่ที่การย้ายถิ่นระหว่างประเทศและ การเปลี่ยนแปลง ของสภาพอากาศจะนำไปสู่ผู้คนจำนวนมากที่หลบหนีข้ามพรมแดนได้อย่างไร แต่จริงๆ แล้วคนส่วนใหญ่ย้ายถิ่นฐานระยะสั้นภายในประเทศของตนเพื่อใช้ประโยชน์จากโอกาสหรือเพื่อตอบสนอง ต่อแรงกระแทกและความเครียดในชีวิตของพวกเขา "การสนับสนุนและเปิดใช้งานการย้ายถิ่นนี้จะช่วยให้ผู้คนสามารถปรับตัวต่อแรงกดดันในชีวิตของพวกเขาได้" การวิจัยพิจารณาถึงตัวขับเคลื่อนและผลลัพธ์ของการเคลื่อนย้ายของผู้คนในพื้นที่แห้งแล้งของอินเดีย กานา เคนยา และนามิเบีย ทำการสัมภาษณ์ระหว่างปี 2559 และ 2560 กับผู้คนที่อาศัยอยู่ในภูมิภาคเหล่านั้น พื้นที่แห้งเป็นชีวนิเวศที่ใหญ่ที่สุดในโลก ครอบคลุมประมาณร้อยละ 45 ของพื้นผิวโลกและรองรับประชากรมากกว่าหนึ่งในสามของโลก พื้นที่แห้งแล้งมีลักษณะเป็นน้ำที่มีน้ำน้อยและผันแปรสูงและมีอุณหภูมิสูง ภูมิภาคเหล่านี้กำลังประสบกับแรงกดดันหลายประการ รวมถึงอัตราการเพิ่มขึ้นของความแห้งแล้งและความเสื่อมโทรมของดิน การแทรกแซงการพัฒนาที่วางแผนและดำเนินการไม่ดี การเติบโตของประชากรอย่างรวดเร็ว อัตราความยากจนสูงเป็นประวัติการณ์ โครงสร้างพื้นฐานการสื่อสารไม่ดี และความโดดเดี่ยวจากศูนย์กลางอำนาจของชาติ โดยเน้นย้ำถึงการดำรงชีวิตที่ต้องพึ่งพาทรัพยากรธรรมชาติ ในอินเดีย สถานที่ศึกษาอยู่ในเขต Kolar ของรัฐกรณาฏกะตอนเหนือ ซึ่งมีการกระจายไปใช้แรงงานนอกภาคเกษตรและเดินทางไปบังกาลอร์ทุกวันเป็นเรื่องปกติ และเขต Gulburga ซึ่งมีวิถีชีวิตเกษตรกรรมครอบงำและมีการอพยพย้ายถิ่นฐานไปยังเมืองใหญ่ในอดีต ในเคนยา สถานที่ศึกษาอยู่ในอิสิโอโล 'ประตูสู่ทิศเหนือ' ที่ซึ่งการอภิบาล การทำฟาร์ม และการท่องเที่ยวเป็นเรื่องปกติ น้ำเป็นทรัพยากรที่หายากและดูเหมือนว่าจะรุนแรงขึ้นในอนาคต การศึกษายังรวมถึงสถานที่ในภูมิภาคตะวันตกตอนบนของกานาและภูมิภาค Omusati ทางตอนเหนือของนามิเบีย ดร. เทบบอธกล่าวว่า "ห่างไกลจากความพิเศษ การเคลื่อนย้ายในชีวิตประจำวันนี้มีอยู่ทั่วไปทุกหนทุกแห่งและห่างไกลจากวาทกรรมของผู้ตื่นตระหนกเกี่ยวกับ 'การย้ายถิ่นของสภาพภูมิอากาศ' ที่มองว่าการเคลื่อนไหวเป็นเพียงการขับเคลื่อนด้วยสภาพอากาศเท่านั้น "ในความเป็นจริง การทำให้เป็นปกติภายในชีวิตและการดำรงชีวิต และการเคลื่อนไหวเหล่านี้มีความสำคัญอย่างยิ่งในการช่วยให้ผู้คนจัดการกับแรงกระแทกและความเครียดต่างๆ ในชีวิต รวมถึงความแปรปรวนของสภาพอากาศที่เพิ่มขึ้น การเคลื่อนไหวส่วนใหญ่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งการเปลี่ยนแปลงด้านสิ่งแวดล้อมมีอิทธิพล จะยังคงอยู่ในท้องถิ่น”