ฮอร์โมนโปรเจสเตอโรน

โปรเจสเตอโรนได้รับร่วมกับเอสโตรเจนในการบำบัดด้วยฮอร์โมนทดแทน การศึกษาก่อนหน้านี้ชี้ให้เห็นว่าฮอร์โมนเอสโตรเจนสามารถป้องกันโรคอัลไซเมอร์ได้ ผู้เขียนการศึกษาซึ่งนำโดย Christian Pike แพทย์ผู้สูงอายุแห่งมหาวิทยาลัย Southern California ได้สอบถามว่าฮอร์โมนโปรเจสเตอโรนอาจเป็นจริงหรือไม่ ในการศึกษาที่เน้นในวารสาร Journal of Neuroscience ฉบับสัปดาห์นี้ กลุ่มของ Pike รายงานว่าโปรเจสเตอโรนมีประโยชน์จำกัดสำหรับหนูที่มีอาการอัลไซเมอร์เมื่อกินเพียงลำพัง การศึกษาพบว่าเมื่อรับประทานร่วมกับเอสโตรเจน โปรเจสเตอโรนจะยับยั้งผลประโยชน์บางอย่างของฮอร์โมนอื่นๆ ปัญหาไม่จำเป็นต้องเป็นฮอร์โมนโปรเจสเตอโรนเอง Pike กล่าว อาจเป็นปริมาณรายวันคงที่ซึ่งไม่สามารถจำลองวงจรการผลิตฮอร์โมนตามธรรมชาติของร่างกายก่อนวัยหมดประจำเดือนได้ "นี่อาจไม่ใช่วิธีที่ดีที่สุดในการส่งฮอร์โมนโปรเจสเตอโรน" ไพค์กล่าว "การให้ฮอร์โมนโปรเจสเตอโรนในปริมาณที่คงที่ดูเหมือนจะทำให้ผลประโยชน์ของฮอร์โมนเอสโตรเจนเป็นปรปักษ์กัน" กลุ่มของ Pike ทดสอบฮอร์โมน โปรเจสเตอโรน ในหนูตัวเมียที่การผลิตฮอร์โมนถูกปิดกั้นเพื่อจำลองวัยหมดประจำเดือน หนูซึ่งมีแนวโน้มทางพันธุกรรมในการพัฒนาโรคคล้ายอัลไซเมอร์ แสดงอาการภายในไม่กี่เดือน การรักษาด้วยฮอร์โมนเอสโตรเจนทำให้อาการกลับมาเหมือนเดิม กลุ่มของ Pike รายงาน การรักษาด้วยฮอร์โมนโปรเจสเตอโรนไม่ได้ เมื่อให้ฮอร์โมนทั้งสองร่วมกัน ดูเหมือนว่าโปรเจสเตอโรนจะขัดขวางการทำงานที่เป็นประโยชน์หลักของเอสโตรเจน: ป้องกันการสร้างโปรตีนเบต้าอะไมลอยด์ ซึ่งเป็นปัจจัยเสี่ยงหลักในโรคอัลไซเมอร์ "เอสโตรเจนไม่ลดปริมาณของเบต้าอะมีลอยด์อีกต่อไป" เมื่อมีโปรเจสเตอโรนอยู่ Pike กล่าว ผลกระทบของโปรเจสเตอโรนไม่ได้เลวร้ายไปทั้งหมด Pike กล่าวเสริม ฮอร์โมนดูเหมือนจะยับยั้ง tau hyperphosphorylation ซึ่งเป็นกระบวนการทางเคมีอื่นที่เกี่ยวข้องกับโรคอัลไซเมอร์ โปรเจสเตอโรนยังเป็นที่รู้กันว่าช่วยลดความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นของมะเร็งเยื่อบุโพรงมดลูกจากการรักษาด้วยฮอร์โมนเอสโตรเจน ซึ่งเป็นสาเหตุหนึ่งที่ผู้หญิงส่วนใหญ่ได้รับฮอร์โมนทั้งสองชนิดนี้ Pike กล่าวว่าการศึกษาของกลุ่มของเขาควรเป็นแนวทางสำหรับการออกแบบการทดลองในมนุษย์ที่ศึกษาการรักษาด้วยฮอร์โมนและโรคอัลไซเมอร์ เขาเสริมว่าการศึกษาในอนาคตอาจต้องเน้นทั้งขนาดยาและสูตรของโปรเจสติน ซึ่งเป็นโปรเจสเตอโรนสังเคราะห์ที่ให้แก่มนุษย์ เช่นเดียวกับอายุที่เริ่มต้นสำหรับการรักษาด้วยฮอร์โมน ก่อนการศึกษา "เราไม่รู้จริงๆ ว่าโปรเจสตินกำลังทำอะไร" ไพค์กล่าว การศึกษาได้รับทุนสนับสนุนจาก National Institute on Aging ภายใต้ทุนสนับสนุนจำนวนมากจาก Roberta Brinton จาก USC (Progesterone in Brain Aging and Alzheimer's Disease) ซึ่งเป็นผู้นำความพยายามทั่วทั้งมหาวิทยาลัยเพื่อศึกษาผลกระทบของการบำบัดด้วยฮอร์โมนต่อสุขภาพของผู้หญิง แพทย์สั่งการรักษาด้วยฮอร์โมนเพื่อตอบโต้ผลกระทบที่เป็นอันตรายของวัยหมดระดู เช่น การสูญเสียความหนาแน่นของกระดูก แต่การศึกษาขนาดใหญ่อื่น ๆ แสดงให้เห็นว่าการรักษาด้วยฮอร์โมนยังเพิ่มความเสี่ยงต่อการเป็นมะเร็งเต้านม