อธิบายเกี่ยวกับแม่น้ำ

ขนาดของน้ำท่วม - คำที่ใช้อธิบายความรุนแรงของน้ำท่วม - คาดว่าจะเพิ่มขึ้นทั่วทั้งแอ่งน้ำ ซึ่งรวมถึงแม่น้ำโคลัมเบีย วิลลาเมตต์ และสเนค และแควอีกหลายร้อยสาย ในบางพื้นที่ฤดูน้ำหลากจะขยายวงกว้างออกไปด้วย “น้ำท่วมที่คุณเคยมองออกไปนอกหน้าต่างทุกๆ 10 ปีมีแนวโน้มจะสูงกว่าที่เคยเป็นมาในอดีต” ลอรา ควีน ผู้ช่วยวิจัยจาก OSU's Oregon Climate Change Research Institute กล่าว การค้นพบนี้ขึ้นอยู่กับสภาพของแม่น้ำตามธรรมชาติและไม่ได้คำนึงถึงมาตรการควบคุมน้ำท่วมที่อาจเกิดขึ้น รวมถึงเขื่อน แต่การเพิ่มขึ้นนั้นมีความสำคัญ อย่างไรก็ตาม ผู้ร่วมวิจัย Philip Mote ศาสตราจารย์จาก College of Earth, Ocean, and Atmospheric Sciences กล่าว และคณบดีบัณฑิตวิทยาลัย อสส. “เราไม่รู้ว่าความเสี่ยงจากน้ำท่วมที่เพิ่มขึ้นนี้สามารถจัดการได้ด้วยมาตรการบรรเทาผลกระทบได้มากน้อยเพียงใด จนกว่าเราจะศึกษาปัญหาเพิ่มเติม” โมเตกล่าว "แต่การจัดการให้เพิ่มขึ้น 30% ถึง 40% ตามที่คาดการณ์ไว้สำหรับหลายพื้นที่นั้น อยู่เหนือความสามารถในการจัดการของเราอย่างชัดเจน" ผลการวิจัยได้รับการตีพิมพ์เมื่อเร็ว ๆ นี้ในวารสารHydrology and Earth System Science ผู้เขียนร่วมคือ David Rupp จาก Oregon Climate Change Research Institute และ Oriana Chegwidden และ Bart Nijssen จาก University of Washington การศึกษานี้เกิดขึ้นจากผลงานของควีนเกี่ยวกับวิทยานิพนธ์เกียรตินิยมของเธอในระดับปริญญาตรีที่ Robert D. Clark Honors College แห่งมหาวิทยาลัยโอเรกอน Queen ซึ่งเป็นชาวคอร์แวลลิสยังคงทำงานที่ OCCRI และตอนนี้ลงทะเบียนเรียนในหลักสูตรปริญญาเอกที่ Victoria University of Wellington ในนิวซีแลนด์ เป้าหมายของการวิจัยของควีนคือการทำความเข้าใจว่าน้ำท่วมในลุ่มแม่น้ำโคลัมเบียอาจเปลี่ยนแปลงไปอย่างไรเมื่อโลกร้อนขึ้น แม่น้ำโคลัมเบียระบายน้ำส่วนใหญ่ในแปซิฟิกตะวันตกเฉียงเหนือ รวมถึงบางส่วนของเจ็ดรัฐและบริติชโคลัมเบีย มีปริมาณการสตรีมที่ใหญ่เป็นอันดับสี่ในสหรัฐอเมริกา แปซิฟิกตะวันตกเฉียงเหนือมีประวัติของน้ำท่วมที่มีราคาแพงและก่อกวน น้ำท่วมครั้งใหญ่ที่สุดในประวัติศาสตร์ยุคใหม่เกิดขึ้นในปลายฤดูใบไม้ผลิปี 1948 เมื่อน้ำท่วมจากแม่น้ำโคลัมเบียทำลายเมืองแวนพอร์ต รัฐโอเรกอน ทำให้ผู้คนกว่า 18,500 คนต้องพลัดถิ่น น้ำท่วมใน แม่น้ำ Chehalis ในปี 2550 และ 2552 ปิดถนน Interstate 5 ในวอชิงตัน และน้ำท่วมตามแม่น้ำ Willamette ในปี 2539 และ 2562 สร้างความเสียหายหลายร้อยล้านดอลลาร์ ควีนทำการจำลองโดยใช้แบบจำลองอุทกวิทยาและชุดข้อมูลกระแสน้ำที่รวบรวมไว้ก่อนหน้านี้สำหรับไซต์ 396 แห่งทั่วลุ่มแม่น้ำโคลัมเบียและแหล่งต้นน้ำอื่นๆ ในวอชิงตันตะวันตก ข้อมูลดังกล่าวรวมถึงกรอบเวลา 50 ปีจากอดีตระหว่างปี พ.ศ. 2493-2542 ตลอดจนกรอบเวลา 50 ปีของกระแสน้ำที่คาดการณ์ไว้ในอนาคตระหว่างปี พ.ศ. 2593 ถึง พ.ศ. 2542 ซึ่งได้รับการพัฒนาโดยใช้แบบจำลองสภาพอากาศที่แตกต่างกันหลายแบบ การศึกษาก่อนหน้านี้ที่ทำนายกระแสน้ำในอนาคตแสดงผลลัพธ์ที่หลากหลาย แต่ผลลัพธ์ของการวิเคราะห์ใหม่นี้ชัดเจนและน่าประหลาดใจ โมทกล่าว "นี่เป็นชุดข้อมูลที่ดีที่สุดและสมบูรณ์ที่สุด" เขากล่าว "มันแสดงให้เห็นว่าขนาดของน้ำท่วม 1, 10 และ 100 ปีมีแนวโน้มที่จะเพิ่มขึ้นเกือบทุกแห่งในภูมิภาค สิ่งเหล่านี้เป็นการเปลี่ยนแปลงที่ลึกซึ้ง" แม่น้ำ Willamette และแม่น้ำสาขาคาดว่าจะเห็นขนาดน้ำท่วมเพิ่มขึ้นมากที่สุดโดยเพิ่มขึ้น 50% ถึง 60% ในน้ำท่วม 100 ปี กระแสน้ำคาดว่าจะมีขนาดเล็กลงและเติบโตมากขึ้นในต้นน้ำ ที่แม่น้ำสเนค กระแสน้ำจะขยายใหญ่ขึ้นเมื่อไหลไปตามกระแสน้ำจนกระทั่งถึงจุดบรรจบของแควแม่น้ำแซลมอน และจากนั้นจะลดระดับลงอย่างกะทันหัน บางส่วนของแม่น้ำงูจะเห็นน้ำท่วมเพิ่มขึ้น 40% ใน 10 ปีและเพิ่มขึ้น 60% ในน้ำท่วม 100 ปี แต่ใต้จุดบรรจบกับแม่น้ำแซลมอนที่ชายแดนโอเรกอน-ไอดาโฮ การเพิ่มขึ้นจะลดลงเหลือ 20% สำหรับน้ำท่วม 10 ปี และ 30% สำหรับน้ำท่วม 100 ปี แบบจำลองยังชี้ให้เห็นถึงการเพิ่มขึ้นของฤดูน้ำหลากในแม่น้ำสเนค ซึ่งส่วนใหญ่กระจุกตัวอยู่ในช่วงปลายฤดูใบไม้ผลิในขณะนี้ แต่อาจเริ่มเร็วที่สุดในเดือนธันวาคมหรือมกราคมในอนาคต โมทกล่าว หนึ่งในตัวขับเคลื่อนของการเปลี่ยนแปลงคือฤดูหนาวที่อุ่นขึ้นซึ่งจะเห็นปริมาณน้ำฝนตกลงมามากกว่าฝนแทนที่จะเป็นหิมะ ถุงหิมะในฤดูใบไม้ผลิที่ต่ำกว่าจะนำไปสู่กระแสน้ำในฤดูใบไม้ผลิก่อนหน้านี้ในแม่น้ำหลายสาย คาดว่าพื้นที่ลุ่มแม่น้ำโคลัมเบียตอนบนที่หนาวเย็นในแคนาดาจะมีการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อยในปริมาณก้อนหิมะ แต่หิมะจะละลายเร็วขึ้น การค้นพบของการศึกษานี้อาจมีความหมายต่อนโยบายการจัดการน้ำท่วมในทศวรรษต่อๆ ไป โมเตกล่าว ขั้นตอนต่อไปที่มีเหตุผลในการวิจัยคือการเรียกใช้แบบจำลองอีกครั้งและรวมเขื่อนที่มีอยู่เพื่อดูบทบาทที่พวกเขาอาจมีในการบรรเทาอุทกภัย "งานนี้ให้ข้อมูลและแรงผลักดันสำหรับผู้ที่จัดการความเสี่ยงจากน้ำท่วม" เขากล่าว "เราจำเป็นต้องรู้ว่าสิ่งนี้สามารถบรรเทาได้มากเพียงใดจากการควบคุมน้ำท่วมที่มีอยู่"